Neuroedukacja – rewolucja w nauczaniu I STOPIEŃ

To temat rzeka ale jakże istotny. Nie wiem na ile uczestnicy i uczestniczki zapoznali się z pradygmatem sir Kena Robinsona ale trafia on w samo sedno sprawy, podzielam jego zdanie.

Jako pedagog terapeuta pracujący w Poradni PP na co dzień majac także doczynienia z uczniami i uczennicami a także z trudnościami i wyzwaniami szkoły uważam, iż:

klasy powinny być mniej liczne

wykorzystanie metody nauczani aeksperymentalnego nad metodami podającymi, scholastycznymi

uczniowie i uczennice powinni brać czynny udział w prowadzenu lekcji/zajęć np. przygotowywac i prowadzić lekcje (patrz Stożek Dale'a - aktywne uczenie się)

praca na wzmocnieniach pozytywnych - docenianie uczniów i uczennić oraz ich aktywny udział w procesie sprawdzania własnej wiedzy np. uczniowie i uczennice uczyli by się efektywnie i wycigali logiczne wnioski do korekty gdyby pozwolić im sprawdzac samodzielnie własne prace klasowe, sprawdziany itp (patrz proces samooceny)

praca w grupach - postawienie n współpracę w grupie a nie na rywalizację jak to jest obecnie

Często wydaje nam się że te zmiany są niemozliwe ale może też warto zacząć od siebie - od nas jako nauczycielipedagogów - kiedy szkole nauczycieli często słyszę, że "to nie wyjdzie", "tego się nie da", ect - wiem, że są często graniczenia natury prawnej (rozporządzenia ustawy, podstawa programowa) - róbmy tyle ile możemy zrobić tu i teraz tam gdzie jesteśmy a może też warto (hm nie może ) a warto mówić głośnio i dzielić się własnym doświadczeniem bowiem to WY nauczciele i nauczycielkijesteście specjalistamiu specjalistkami w swoim zakresie i to od nas zależy jak zadbamy o wzrastające roślinki (uczniów) my pedagodzy nauczyciele to od nas zależy jak wypielęgnujemy uczniów.

Zmiany są możliwe nie można się ich bać.

 

Zgadzam się z przedmówcami. Dodatkowo brakuje mi profesjonalnego podejścia do pracy u wielu nauczycieli (doświadczam tego jako rodzic i jako nauczyciel). 

1. Liczebność klas zdecydowanie jest dużym problemem, z którym się spotykamy - ciężko nam dotrzeć w 45 minut do wszystkich uczniów.

2. Lekcja 45 min. A dlaczego nie można zrobić całego bloku np. 3h? Postawimy uczniom problem, będziemy mieli szansę z każdym z uczniów na ten temat porozmawiać, każdy będzie miał wystarczająco dużo czasu na przemyślenia, zadania.. Będzie czas na podsumowanie, uwagi, wnioski.. Takie moje małe marzenie.

3. Zdecydowanie zbyt dużo materiału, może lepiej zrobić mniej, ale porządnie? 

4. Prace domowe - prawie w ogóle ich nie zadaję, daję zadania dla chętnych. Moi uczniowie muszą mieć czas, żeby odetchnąć. Od czasu do czasu dostaną kilka zadań jako utrwalenie materiału. Poza tym, widzę się z nimi na konsultacjach i mają mnie do swojej dyspozycji w razie problemów. Zdecydowanie wolę, żeby poświęcili 45 minut i przyszli do mnie na konsultacje, niż siedzieli w domu i łapali się za głowę nad zadaniem domowym.

5. Szkolenie nauczycieli - szkoły powinny dbać o to, żeby ich nauczyciele kształcili się i na bieżąco zdobywali wiedzę.

 

Pozdrowienia

 Propozycje moich zmian- w sferze marzeń, ale może doczekam

1. szkoła bez ocen- dziwnie brzmi, ale może warto przyjąć określenia "zaliczone', bo ja nigdy nie mam pewności, czy mój uczeń umie na 4 czy już na 5 , chociaż mam przedmiotowy system oceniania (dość mocno sprecyzowany) i staram się oceniać podobnie jak koleżanki w pracy , ale zawsze mam wątpliwości, czy moja ocena jest wymierna, czy moja 5 znaczy tyle samo co 5 w innej szkole, w innym mieście

2. uczniowie wybierają przedmioty tzn. to czego chcą się uczyć, wybieraja także nauczyciela, który będzie ich prowadził- nie uczył, tylko wskazywał ścieżki, środki i metody, jak znależć odpowiedzi i rozwijać swoje pasje i zainteresowania

3. rodzice aktywnie uczestniczą w życiu szkoły, nawet mogą wspólnie organizować lekcje i brać udział w zajęciach, ale frajda dla uczniów mama widzi jak pracuję i pomaga mi w pracy

4. bez zadań domowych- ja już nie zadaję prac domowych, bo najczęściej dostaję  prace metodą "kopiuj wklej" i wtedy szukam stron www, więc po co się oszukiwać, dlatego wybrałam zasadę: uczymy się -  pracujemy na lekcji

Warto sie zastanowić czy prace domowe mają sens, szczególnie w młodszych klasach szkoły podstawowej. Wielu rodziców opowiada, że dzieci dorabiają je długo. Uczniowie z trudnościami w nauce nawet do kilku godzin. A gdzie czas na swobodną, zabawę i poznawanie świata? Owszem w starszych klasach zadania projektowe, odkrywcze mają sens, ale nie przepisywanie podręcznika do ćwiczeń.