Neuroedukacja – rewolucja w nauczaniu (II stopień)

Stopień mojej odpowiedzialności wiąrze się nierozerwalnie z moim stopniem świadomości "o odmienności każdego z nas" i różnych uwarunkowaniach edukacji... Wiem, że nie jestem jedynym źrodłem edukacji mojego ucznia i wychowanka, a efekt końcowy tak naprawdę jest splotem wielu czynników. Moge próbować - i staram się to robić - je zintegrować, ale końcowy efekt i tak nie jest zależny ode mnie. /staram się dawać od siebie jak najwięcej, ale czy to wystarczy? Z perspektywy 35 lat pracy - czasami tak, czasami nie. To boli...

Odpowiedzialność...To ważne, żeby być odpowiedzialnym za to, czego się podejmujemy...Jest ważna w każdej sferze życia.Dla mnie odpowiedzialność to szacunek do samego siebie...Odpowiedzialność-to ponoszenie konsekwencji podejmowanych aktywności. Uwielbiam w "Małym księciu" rozmowę Małego Księcia z Lisem n/t oswojenia. Tak właśnie traktuję organizowanie procesu nauczania - biorę pełną odpowiedzialność za podejmowane w tej sferze działania: staram się być facylitatorem procesu, co -przy okazji-daje ogromną radość mnie samej.

Trudność w odpowiedzi na to pytanie polega na tym, że nie znam skali w jakiej mam określić mój stopien odpowiedzialności. Uważam jednak, że to nauczyciel jest reżyserem lekcji i ode mnie przede wszystkim zależy czy uczniom będzie się "chciało chcieć". Takie podejście do odpowiedzialności za prowadzenie edukacyjnej przygody moich uczniów bywa nieraz powodem frustracji, ale też mobilizuje mnie wciąż do nowych poszukiwań.