Podczas pracy w grupie łatwo zauważyć, że pewne osoby siadają bliżej innych, ale są też tacy, którzy wycofują się na ubocze. By zobaczyć, jak różne mogą być indywidualne strefy dystansu komunikacyjnego, możesz w klasie wykonać krótkie, bardzo proste ćwiczenie. Ustawcie się z uczniami w dwóch rzędach, najlepiej pod przeciwległymi ścianami, twarzą do siebie. Każda osoba musi mieć partnera do pary po przeciwległej stronie, a przestrzeń między grupami musi być pusta (bez ławek, krzeseł). Teraz pierwsza grupa, wyciągając ręce przed siebie, idzie „tip topami” w stronę drugiej grupy. Zadanie uczestników polega na tym, aby zatrzymać się wtedy, kiedy odczują, że tu kończy się ich strefa kontaktu fizycznego. Kiedy pierwsza grupa wykona to zadanie, wróćcie na swoje miejsca i powtórzcie ćwiczenie z drugą grupą. Opowiedz klasie o istnieniu proksemiki, niech będzie to okazja do dyskusji o tym, jak komunikacja niewerbalna wpływa na odbiór komunikatów.
