Neuroedukacja – rewolucja w nauczaniu (I STOPIEŃ) - DRUGA EDYCJA

1. Dyskusje i zadania w parach/grupach,

2. Metoda zdań niedokończonych,

3. Mapy mentalne/Piramida myśli, gwiazda itp.,

4. Formułowanie pytań otwartych/zaciekawienie tematem poprzez pytanie problemowe,

5. Sprawdzanie wiedzy w praktyce (w tym eksperymenty),

6. Zajęcia w terenie,

7. Zabawy/Zadania oparte na ruchu,

8. Metody oparte na skojarzeniach, tworzenie własnych definicji,

9. Przedstawianie celów zajęć i sposobów ich realizacji w języku zrozumiałym dla uczniów oraz monitorowanie przez nich samych stopnia ich realizacji,

10. Zadania angażujące różne inteligencje uczniów jednoczenie np. matematyczno-logiczną i ruchową/ muzyczna i przyrodniczą,

11. Wykorzystywanie ciekawych aplikacji multimedialnych i sprzętu (ale z umiarem),

12. Zadania bazujące na treningu twórczości. 

 

Długo można wymieniać....... 

-wzbudzenie ciekawosci
-zadania problemowe
-dzialalnosc praktyczna
-ruch
-informacja zwrotna 

- podawanie celów lekcji

- samoocenai ocena koleżeńska

- praca w parach i grupach

- więcej działania, mniej mówienia

- stosowanie mapy myśli

- atrakcyjne metody aktywizujące

- krzyżówki, rebusy, testy P-F

Na początku kazdej lekcji uczniowie są zapoznawani z jej celami (jest to zrobione w postaci kartki, na której są zapisane cele). W trakcie realizacji wspólnie ustalamy, przy który aktualnie celu się znajdujemy. Czasami sprawdzamy osiągniecie celu rozwiązując krótkie (2-3 punktowe ) minitesty, układanki czy to ppowtarzanie w punktach zapamietane wiadomości uczniów. Stosuję też zasade uczenia się na błędach - niekoniecznie własnych. Uzniowie muszą w tekście wyszukać nieprawdziwe wiadomości ( oczywiście dotyczą one poznanych dopiero co na lekcji). W przypadku problemów ze zrozumieniem tematu przez ucznia proszę uczniów o podjęcie się próby pomocy koledze. gdy problem dotyczy większej grupy uczniów - próbuję ponownie wyjaśnic zagadnienie na innych przykładach. staram się przy tym jaknajczęściej podpierac się przykładami wziętymi z praktyki codziennej ucznia.

Dzień dobry

Uważam, że warto po pierwsze wykorzystać to, co otrzymaliśmy jako ludzie czyli naturalne okresy rozwojowe. Jeśli dziecko jest bardzo chłonne świata i uczy sie bardzo szybko w ciągu njmłodszych lat - warto to wykorzystać. Powinni to zrobić rodzice i pracownicy - nauczyciele przedszkola. Później, w młodszym wieku szkolnym ruch jest niezbędny - i bardzo niedoceniany, wręcz (jak często słyszę) nagminnie rugowany ze szkoły, z klasy. A to przecież pierwszy "złoty wiek dziecka" jeśli chodzi o aktywność. To nie jest ADHD tylko normalna potrzeba ruchu. Dzięki temu nabywa sie wielu kompetencji, rozwija kład kostno - mięśniowy oraz aktywiuje ośrodki (różne) w mózgu. To kształtuje także i rozwija "zasoby" dziecka. Ponadto dziecko jest chłonne nadal nowych rzeczy - wskazane jest aktywnie z nim być. Mniej wtłaczać w ławki i zmuszać do bezruch - wtedy dzieci się bardziej nudzą. Zatem ruch jako naturalne źródło nauki i podudzania ózgu. W późniejszym okresie życia można wykorzystywać wiel aktywnych i aktywizujących form, metod i środków w pracy z uczniem. Wiele przykładów (z medytacją włącznie) Państwo już podali, wiele innych jest dostępnych. Uczyliśmy się ich na studiach, podają je doradcy metodyczni i konsultanci na formach doskonalenia, mamy je tu - jako kurs neurodydaktyki. Jednakże podstwaą budowania połączeń nerwowych jest powtarzanie. A powtarzanie jest obecnie "nudne". Większość oczekuje "nowego" i ciekawego stale - tyle że to także staje się "nudne". Człowiek "przebodźcowany" jest tak samo mało chętny do nauki jak ten "znudzony" czyli pozbawiony bodźców. Zatemreguła "złotego środka" jest dla mnie optymalnym rozwiązaniem. Aczkolwiek dostosowuję ją także do grupy czy klasy z która pracuję. Do dorosłych także. Zresztą - niezwykle zdumiewa mnie fakt, że na każdym szkoleniu czy radzie znajdzie się nauczyciel (reprezentujący siebie i nauczycieli), który pyta: Długo jeszcze? O której kończymy? Zdumiewa mnie to, ponieważ jako nauczyciele z takim nastawieniem powinni (u uczniów) "walczyć", Skąd więc w nich samych takie nastawienie? I- co istotne - jak to nastawienie postrzegają nasi uczniowie, na ile przenosimy je do naszej codziennej pracy? Co mnie aktywizuje do podjęcia wysiłku, jakim jest skupienie, słuchanie, czytanie, pisanie....nauka? Mam nadzieję, że to także zmotywuje moich uczniów.

Dobrego dnia

Wykorzystanie w toku lekcji:

- elementów "gimnastyki mózgu",

- różnych technik pracy umysłowej,

- rytmicznyh fragmentów utworów muzyki klasycznej.

Wśród metod na aktywację pamięci można wspomnieć o niedokończonych zdaniach, wzajemnym ocenianiu, o zabawach na spostrzegawczość, dyskusjach.

sposoby na aktywację pamięci u uczniów

Kilka lat temu  pojawiły sie informacje o wprowadzeniu w niektórych szkołach lekcji medytacji; może warto nad tym pomyśleć? Dołączam materiał na ten temat, wprawdfzie nie najnowszy, ale ważny i ciekawy.

 

Załączony plik:

Pamiętam ze swojej edukacji szkolnej (to było w szkole średniej), że na każdej lekcji można było poprosić o krótką przerwę na ćwiczenia gimnastyczne (w ławkach, na ile się dało). To miało sens dla aktywacji pamięci - krew z tlenem dopłynęła do mózgu, łatwiej się zapamiętywało, bo mozna było łaczyć nowe z konkretnym ćwiczeniem.Myślę, że duze mozliwości sa w wykorzystaniu róznych gier, metod skojarzeniowych.

Wrogiem aktywności uczniów jest nuda. Trzeba więc robic wszystko, aby zaciekawić,np. stosować mapy mysli, polecać uczniom zadawanie pytań do tekstu, zadawanie pytań innym uczniom, włączać w tok lekcji fragmenty filmów, proponować debatę, dyskusję, umożliwić korzytanie z internetu, kończyć zajęcia quizem.... Oczywiście, nic w nadmiarze, gdyż to zaburzy koncentrację. Wazna jest też aktywność i pomysłowośc nauczyciela, walka z rutyną.