Data wpisu:
SLI – specyficzne zaburzenia językowe
Konferencja pod tym właśnie tytułem zakończyła się tydzień temu w Warszawie.
SLI to bardzo ważny temat, którego niestety żaden z trzech blogerów Ortograffiti jeszcze nie poruszył. SLI to skrót od specific language impairment – specyficznych zaburzeń językowych właśnie. Chodzi o osoby w normie intelektualnej których rozwój językowy jest poważnie zaburzony. Nie są to jednak osoby z upośledzeniem umysłowym – ich niewerbalny iloraz inteligencji jest w normie – ani z autyzmem czy niedosłuchem. Stąd SPECYFICZNE zaburzenia językowe właśnie: w SLI opanowanie umiejętności językowych to problem podstawowy i pierwotny.
Objawy SLI mogą się różnić znacznie w zależności od tego która z kompetencji językowych (fonologia, morfologia, semantyka, składnia, pragmatyka) jest zaburzona. Przeważnie jest zaburzone kilka z nich, objawy mogą się zresztą zmieniać z wiekiem. Jeśli podstawowym problemem są zaburzenia fonologiczne, wówczas osoba z SLI na ogół wykazuje też dysleksję. Jeśli jednak trudności obejmują przede wszystkim sferę składni, semantyki i pragmatyki, to osoba z taką formą SLI raczej nie będzie miała problemów w opanowaniu technicznej strony czytania i pisania: będzie odczytywać i zapisywać wyrazy względnie prawidłowo i szybko. Poważne problemy sprawi jej natomiast ROZUMIENIE czytanych tekstów jak również wypowiedzi ustnych, a także wypowiadanie się w mowie i piśmie.
SLI jest zapewne zaburzeniem równie częstym jak dysleksja (choć trudno to stwierdzić jednoznacznie, rozpowszechnienie obu zaburzeń jest bowiem kwestią definicji; znajdziemy ich więcej lub mniej w zależności od tego jakie kryteria diagnostyczne przyjmiemy). I bardziej poważnym niż dysleksja, co pokazują badania nad losami osób z dysleksją i SLI. Te drugie mają znacznie gorsze osiągnięcia szkolne, są częściej bezrobotne, oraz miewają trudności w relacjach interpersonalnych (przyjaźnie, związki). Nie dziwi to, zważywszy jak fundamentalną rolę we wszystkim co robimy odgrywa komunikacja językowa. Niestety, o ile SLI nie towarzyszą zaburzenia artykulacji – a nie zawsze towarzyszą – problem może łatwo umknąć uwadze rodziców i nauczycieli. Potrzebna jest wiedza na temat norm rozwoju językowego (jakie umiejętności dziecko powinno opanować w jakim wieku), uważność na to jak dzieci się wypowiadają, a przede wszystkim na to ile rozumieją z tego co słyszą lub czytają.
Pozdrawiam wakacyjnie, przesyłając linczek do materiałów konferencyjnych , oraz do opublikowanej niedawno książki poświęconej SLI, autorstwa Grażyny Krasowicz-Kupis.
Blog dra Marcina Szczerbińskiego
Pochodzę z Bielska-Białej. W dzieciństwie miałem szczęście wędrować sporo po Beskidach i przeczytać wiele dobrych książek. Osobistych kontaktów z trudnościami w czytaniu i pisaniu miałem niewiele, czym jest dysleksja, dowiedziałem się właściwie dopiero w trakcie zajęć na czwartym roku studiów (psychologia, UJ – ach, piękny Kraków!), lecz problematyka ta szybko mnie zainteresowała. Zdecydowałem się napisać doktorat na temat psychologicznych mechanizmów uczenia się czytania i pisania. Ukończyłem go na University College London w 2001 roku. Przez dziesięć lat pracowałem jako wykładowca psychologii w instytucie logopedii na Uniwersytecie w Sheffield, ucząc głównie psychologii rozwojowej, metodologii badań, statystyki oraz problematyki czytania, pisania i dysleksji. W styczniu 2011 raz jeszcze zmieniłem kraj: obecnie pracuję w instytucie psychologii na uniwersytecie w Cork (Irlandia). Mam też trochę doświadczeń w pracy jako nauczyciel angielskiego, tłumacz i statystyk. Na moim biurku w pracy stoi bursztynowa róża – odznaka honorowego członkostwa Polskiego Towarzystwa Dysleksji, z której jestem bardzo dumny. Pytany o moje zainteresowania naukowe odpowiadam: „Wszystko, co wiąże się z fenomenem czytania i pisania” . O tym też będzie ten blog. Historia pisma; psychologiczne mechanizmy uczenia się czytania i pisania; metodyka nauczania tych umiejętności; analfabetyzm funkcjonalny; dysleksja, dysgrafia i dysortografia, ich mechanizmy, diagnoza i terapia – oto niektóre z tematów, które chciałbym poruszyć. Zapraszam do lektury i do dyskusji!
Komentarze (0)
Zaloguj się aby dodać komentarz