(O)błędne koło

„Kiedy o czymś gorąco marzysz, cały wszechświat sprzyja potajemnie Twojemu pragnieniu” /P.Coelho/

„Stan Twojego życia jest niczym innym, jak odbiciem stanu Twojego umysłu." / W. Dyer/

Istnieje zabawka (?), której nie rozumiem. To kołowrotek, w którego wnętrzu umieszcza się chomika. Spokojne zazwyczaj zwierzę, biega w tym urządzeniu jak oszalałe zupełnie nieświadome, że jedyny cel jaki może osiągnąć, to punt z którego wystartował. Okropne narzędzie. Zwłaszcza, że tak często naśladuje nasze codzienne życie. Nasze starania, by rzeczywistość dookoła nas uległa jakiejś zmianie, a ta pozostaje wciąż w tym samym miejscu. Starożytni Grecy na potrzeby tego zjawiska wymyślili mit o Syzyfie. A my? Jak my tłumaczymy sobie swoje dreptanie w miejscu? Otóż najczęściej odwołujemy się do czynników zewnętrznych. Do bliżej nieokreślonych zasad, przepisów oraz Tych, którzy nam to zrobili.

Życie w kołowrotku nie należy do wymarzonych form egzystencji. Wielu z nas dziwi się, jak na taki byt można skazać biednego chomika. Czy nie lepiej byłoby go po prostu wypuścić z klatki i pozwolić biegać tam, gdzie sam zdecyduje? To samo warto pomyśleć o sobie samych. Obok sformułowanie „błędne koło” istnieją przecież takie wyrażenia jak „koło zamachowe” czy „koło życia”. Jedna z reklam, którą możemy obecnie spotkać w telewizji, zachęca do tego, żeby dwie rzeczy połączyć w jedną. Jak można koło życia uczynić kołem zamachowym? Jednym z rozwiązań jest opis wykorzystania koła życia jako narzędzia coachingowego http://michalpasterski.pl/2015/06/lista_umiejetnosci_zyciowych/ . Warto to sprawdzić.

Koło życia zaczyna nas kierować w stronę pozytywnych rozwiązań, kiedy stawiamy przed sobą pozytywne cele. Specjalista od zarządzania swoimi sukcesami Krzysztof Trybulski  napisał swego czasu na swoim blogu, że wszystko co dla nas ważne, w co wierzymy, jest urzeczywistniane za sprawą naszych myśli. Myśląc o dostatku, sprowadzamy do swojego życia dostatek, myśląc o biedzie i cierpieniu, sprowadzamy do swojego życia biedę oraz cierpienie. To przykra konstatacja, potwierdzona jednak myślami wielu Ważnych Osób. Należy do nich między innymi myśl trzydziestego drugiego prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki Franklina Roosevelta: "Ludzie nie są więźniami losu, a jedynie więźniami swoich własnych umysłów." Podobną myśl wyraził jeden z twórców amerykańskiej motoryzacji Henry Ford: „Jeśli uważasz, że coś możesz albo jeśli uważasz, że czegoś nie możesz- w obu przypadkach masz rację”.

Koło życie zaczyna napędzać bieg naszych dni, kiedy uczynimy z niego koło sterowe naszej egzystencji. Autorzy jednej z książki, na którą będę się od czasu do czasu powoływał, przytoczyli na jej łamach myśl amerykańskiego pastora, pisarza i pedagoga Charlesa Swindolla, który powiedział: „Im dłużej żyję, tym lepiej rozumiem, jak ważne jest nastawienie do życia. Nastawienie jest dla mnie istotniejsze niż fakty. Jest ważniejsze niż przeszłość, wykształcenie, otoczenie, pieniądze, kariera, niż wszystko, co mówią i robią inni. Jest ważniejsze niż wygląd, uzdolnienia i umiejętności (…) Jestem przekonany, że moje życie składa się w 10% z tego, co dzieje się ze mną i w 90% z tego, jak na to reaguję. Z twoim życiem jest tak samo… nastawienie można kontrolować[1]”.  Pracy nad zmianą motywacji do życia poświęcił  się inny Amerykanin- profesor psychologii E.P. Seligman, który w swojej kultowej książce „Optymizmu można się nauczyć” napisał: „U podłoża zjawiska pesymizmu leży bezradność. Bezradność jest stanem, w którym nic z tego, co robisz, nie ma wpływu na to, co ci się przydarza (…)Na wiele rzeczy nie mamy wpływu- na kolor naszych oczu, rasę, suszę w kraju. Jest jednak rozległe terytorium niczyje, obszar działań, nad którym możemy zdobyć kontrolę… lub zostawić ją innym czy losowi. Działania te składają się na styl naszego życia, stosunki z innymi, sposób zarabiania na życie- słowem, wszystkie te aspekty naszej egzystencji, w których normalnie możemy- w mniejszym lub większym stopniu- dokonywać wyboru”.  Z kolei Mark Twain posłużył się swego czasu zabawną frazą: „Życie byłoby nieskończenie szczęśliwsze, gdybyśmy mogli rozpocząć je w wieku lat osiemdziesięciu i stopniowo zbliżać się do osiemnastu.”

Pytanie, czy gdybyśmy zdecydowali się poświęcić przynajmniej część wakacji na weryfikację swoich celów życiowych, to czy udałoby się nam znaleźć dla siebie to, co wbrew codzienności, byłoby osobiście odkrywcze, inspirujące i wzmocniłoby naszą pracę nad osobistym rozwojem? Może warto skorzystać w tym celu z proponowanej listy umiejętności życiowych http://michalpasterski.pl/2015/06/lista_umiejetnosci_zyciowych/. Wkraczanie na nową drogę, czy przynajmniej znalezienie innej ścieżki, którą moglibyśmy podążać, to zawsze kwestia pozbycia się przekonania o własnych niemożnościach. To decyzja o wyjściu z ograniczającej nas strefy komfortu. Co nieco na ten temat można przeczytać również na stronie http://coaching.focus.pl/praca/o-stawaniu-sie-odwazniejszym-641?utm_source=coaching&utm_medium=boksy&utm_campaign=hity. Dla urozmaicenia warto sobie odtworzyć film z serią inspirujących cytatów, ważne są w nim nie tylko przedstawiane myśli, ale również muzyka https://www.youtube.com/watch?v=TQNf5gHMRDo. Myślę, że doskonałą ilustracją muzyczną dotyczącą przekonań są „Cztery pokoje” Kazika Staszewskiego https://www.youtube.com/watch?v=nNhrzGLdEVE choć mi zdecydowanie bardziej odpowiada utwór, który właśnie schematom zaprzecza. Jaki? Sprawdźcie https://www.youtube.com/watch?v=zqfFrCUrEbY