Dyskusyjne Kluby Edukacyjne

Podczas ogólnopolskie konferencji dla nauczycieli bibliotekarzy, którą zorganizował na początku marca Ośrodek Rozwoju Edukacji, zastanawialiśmy się nad tym, co zrobić, żeby zachęcić uczniów do czytania. Pojawiło się mnóstwo pomysłów. Najbardziej standardowe próbowały przekonać do zakupu kolejnych pozycji książkowych. Bardziej odważne mówiły o potrzebie wyposażenia czytelni w stanowiska komputerowe ze stałym dostępem do internetu. Wiele mówiło się o potrzebie podejmowania różnych prób działań, które pozwoliłyby odczarować biblioteki oraz nauczycieli bibliotekarzy i wyprowadzić ich ze stereotypowego obrazu półek pełnych staroci oraz niewiasty w okularach ukrywającej się za krzaczkiem zakurzonej paprotki.

Przez całą konferencję trenerzy prowadzący zajęcia warsztatowe próbowali przekonać ich uczestników do zupełnie nowej roli w jakiej znalazły się biblioteki na skutek przepisów prawa oświatowego, a w szczególności treści podstaw programowych. Cytowany dokument mówi o tym, że jednym z najważniejszych zadań szkoły jest przygotowanie uczniów do życia w społeczeństwie informacyjnym. Nauczyciele powinni stwarzać uczniom warunki do nabywania umiejętności wyszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł, z zastosowaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych, na zajęciach z różnych przedmiotów. Realizację powyższych celów powinna wspomagać dobrze wyposażona biblioteka szkolna, dysponująca aktualnymi zbiorami, zarówno w postaci księgozbioru, jak i w postaci zasobów multimedialnych. Zaś nauczyciele wszystkich przedmiotów powinni odwoływać się do zasobów biblioteki szkolnej i współpracować z nauczycielami bibliotekarzami w celu wszechstronnego przygotowania uczniów do samokształcenia i świadomego wyszukiwania, selekcjonowania i wykorzystywania informacji.

 W trakcie warsztatów wypracowano wiele atrakcyjnych propozycji działań możliwych do wykorzystania podczas zajęć w bibliotece, ale też na terenie szkoły w porozumieniu i współpracy z innymi nauczycielami, uczniami oraz ich rodzicami. Zainspirowany wykładami dr Zofii Zasackiej z IBE, ale też Instytutu Książki i Czytelnictwa Biblioteka Narodowa oraz Anny Czernow z Uniwersytetu Warszawskiego postanowiłem przedyskutować z uczestnikami moich zajęć kluczową kwestię możliwości pozyskania młodych ludzi do współpracy, jaką okazuje się być…rozmowa.

Badania dr Zasackiej potwierdzają niechęć uczniów do czytania i omawiania lektur z czasów, w których nie żyli nawet ich dziadkowie i jednoczesne zainteresowanie literaturą, która pozwoliłaby im porozmawiać o sprawach, które są im zdecydowanie bliższe. W jeszcze większym stopniu na potrzebę rozmowy wskazała Anna Czernow, która stwierdziła wprost, że zamiłowanie młodych czytelników literaturą fantastyczną, to reakcja na wyzwania jakie stawia przed nastolatkami okres pokwitania, kłopot z akceptacją własnego ciała i rozmaitych natrętnych myśli, z którymi młodzi ludzie nie mogą sobie do końca poradzić.
W dzisiejszych czasach rozmowa o książce to przede wszystkim rozmowa o życiu. Wiele badań pokazuje, że dorośli są skłonni dać swoim dzieciom i wychowankom bardzo wiele, powszechnie nie ofiarują im jednak jednego, a mianowicie swojego czasu. Rozmowa, to w gruncie rzeczy jeden z lepszych sposobów dzielenia się czasem. Stąd tak ważne włączenie się w ruch inicjowania w szkołach działalności Dyskusyjnych Klubów Edukacyjnych. Miejsca otwartego dialogu i dzielenia się w większym stopniu refleksją i emocjami niż wiedzą. Bo wiedza jest ważna dla tych którzy wiedzą albo myślą, że wiedzieć powinni. Zaś życie aż się prosi o to, by przeżywać w nim coś, co może nas połączyć z innymi. Coś co najprościej można uzyskać rozmową.