Animator Ortograffiti. Nowe standardy pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole

U mnie niestety opinie PPP to jedno wielkie wkopiuj, wklej więc często samemu trzeba dochodzić co jest dziecku i jak mu pomóc. Krytyka się zdarza zwłaszcza jeśli chodzi o te "trudne" dzieciaki, pełne sprzecznych emocji i w dodatku słabe. Często frustracja narasta w dziecku i nauczycielu a wtedy mamy burzę z piorunami. Na szczęście lubimy też chwalić te nasze dzieciaki i cieszymy się z ich dobrych dni. Wtedy i nas duma rozpiera, że może nie jesteśmy tacy najgorsi i czegoś umiemy nauczyć. 

Trochę jestem zdziwiona powyższymi komentarzami, jakoś nie wyobrażam sobie szkoły, w której nikt nie ktytykuje opinii PPP czy uczniów z opiniami, którzy się nie przykładają. Jestem terapeutą od niedawna i przyznam, że przed ukończeniem studiów podyplomowych z terapii nie zawsze rozumiałam to co zawiera opinia, a jeszczze gorzej było z zastosowaniem niektórych zaleceń w praktyce. Teraz uważam, że zagadnienia terapii pedagogicznej powinny być na wszystkich kierunkach nauczycielskich. Nauczyciel przedmiotu nie zadje sobie często sprawy jak bardzo niektóre deficyty utrudniają uczniom rozumienie i uczenie się. W mojej szkole zdarzają się opinie typu: gdyby się przyłożył to by zrozumiał, a co w tym trudnego wystarczy nauczyć się na pamięć, jak to możliwe, że on nie umie jeszcze tabliczki mnożenia itp. Na szczęście takich nauczycieli jest coraz mniej.

Nauczyciele po zapozaniu z opinią danego ucznia nie komentują, a  wspierają go. Ważana jest współpraca wszystkich nauczycieli oraz wspólpraca z rodzicami. Kiedy obieramy jedną drogę, kierując sie dobrem dziecka, to wtedy możemy szybciej zauważyć postępy.