Animator Ortograffiti. Nowe standardy pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole

Ja również wielokrotnie przekonałam się o efektywności zarówno włączania wszystkich (każdego bez wyjątku) uczniów w klasie do przygotowania akdemii lub innych występów na imprezach szkolnych lub klasowch dla rodziców, choćby w roli "obsługi technicznej" (ale odpowiednio zaznaczonej, wyeksponowanej np. stosownym strojem), jak i w realizację dłuższych projektów lub w pracę metodą projektu na lekcjach poświęconych lekturom (np. ciekawa prezentacja książki czy jej wybranych elementów w formie plakatów, scenek, map mentanych itp.). Każdy uczeń otrzymuje jakąś rolę czy pełni jakąś funkcję w grupie stosownie do swoich możliwości, może poczuć się współodpowiedzialny za efekty, uczyć się od kolegów lub sam pomagać innym w nauce, zgłaszać pomysły, a na koniec mieć poczucie, że sukces klasy/grupy to także jego zasługa. Oczywiście rolą nauczyciela jest tak oceniać, by nawet jeśli efekty nie są w 100% zadowalające, uczniowie mieli przekonanie, że warto było podjąć wysiłek, że ich wkład pracy został doceniony. Wówczas z ochotą podejmują podobne działania. Taki sposób pracy pozwala też na odkrywanie drzemiącego w uczniach potencjału, możliwości, z jakich ani oni, ani ich bliscy, ani nauczyciele nie zdawali sobie sprawy. Ostatni przykład - uczennica kl. VI, zawsze cicha, mówiąca ledwo słyszalnyym głosem, mało aktywna odpowiednio zmotywowana (raz czy dwa razy na lekcji, gdy inni uczniowie zagłuszali rozmową jej cichą odpowiedź, powiedziałam: "Zobaczm nie słuchają cię. Zrób tak, by cię usłyszeli, dasz radę." I wszyscy się zdziwili, bo chyba pierwszy raz usłyszeli, że koleżanka jednak ma mocny głos. A gdy jakiś czas potem świadomie przydzieliłam do recytacji wiersz Norwida " Język ojczysty", będący w zasadzie jednym wielkim wykrzyknieniem, i powiedziałam: "Powiedz to takim głosem, jak wtedy na lekcji" - już ośmielona, pewniejsza siebie niż kiedyś, wyrecytowała tak, że najpierw osłupiała z zachwytu moja koleżanka prowadząca ze mną próbę,  a  potem - już na akdemii i z muzyką Chopina w tle -  zadziwiła innych uczących ją nauczycieli. Nikt wcześniej nie podejrzewał, że może mieć takie możliwości głosowe. W zasadzie można byo wyłączyć mikrofon. Tak oto po  wielu latach w szkole został odkryty kolejny talent.

To oczywiście tylko jeden z wielu przykładów, że warto angażować wszystkich uczniów, także tych z pozoru słabszych, stojących z boku, i stwarzać im okazje do odniesienia sukcesu.   

Wprowadzam planowanie uczenia się i odrabiania lekcji. Zaczynamy od wyznaczenia celu, rozbijamy na zadania i dalej na konkterne czynności z oznaczeniem dnia i czasu wykonania. Czynności zostają wpisane w plan tygodniowy, po wykonaniu zostają odchaczone, dzięki czemu widać wykonaną pracę, łatwo też zobaczyć co jeszcze zostało do wykonania oraz kiedy zrobić przerwę. W plan tygodniowy wspisuje się też pojawiające się na bieżąco prace domowe oraz to ile czau na nie przeznaczyć, dziecko uczy się też systemetyczności - rozbijaniu uczenia się na kilka dni przed sprawdzianem i korzystania z systemu powtórek. Na stronie planu uczniowie co tydzień wspisują swój cel, tak by stale mieć go przed oczami. Co jakiś czas, ok. 3-4 miesiące przyglądamy się celom i zadaniom, jeśli tego wymagają mogą ulec zmianie lub poprawieniu.

Uczniów należy włączać aktywnie w działania podejmowane na lekcji. Szczególnie lubią brać udział w różnego typu zadaniach "wprowadzających" w tematykę lekcji - kalambury, gorące krzesła, pantomima. Oczywiście sprawdzają się też aplikacje internetowe - Kahoot, Quizizz.

 

Angażuję uczniów w przygotowanie uroczystości szkolnych, sztuk teatralnych, które pokazujemy nie tylko uczniom, ale również  rodzicom. Prowadzę dodatkowe zajęcia, w którym mam pięcioro dyslektyków. Świetnie współpracują w grupie, cieszą się ze swoich sukcesów. Nawet odegranie najmniejszych ról sprawia im radość. Jest to dla nich wielka motywacja, by pracować nad sobą. Bazuję na zdolnościach uczniów, ich zainteresowaniach i proponuję różne konkursy np. fotograficzny, recytatorski, w których odnoszą sukcesy i robią to, co lubią.

Oj, ja też widywałam uczniów, którzy kwitli po tym, jak dostali ważną rolę w przedstawieniu Włączanie wszystkich uczniów we wspólne przedsięwzięcia (pod warunkiem, że stawiamy im wspólny cel do osiągnięcia - np. zaplanować jakieś elementy przedstawienia) jest też dobrym sposobem na wzmacnianie spójności grupy i zażegnywanie konfliktów

A jakie macie doświadczenia w kwestii planowania zajęć w taki sposób, żeby uczniowie z trudnościami mogli skorzystać z nich równie dobrze, jak uczniowie typowo rozwijający się? Innymi słowy, w jaki sposób "likwidujecie wysokie krawężniki" (że się posłużę metaforą z modułu) w Waszych szkołach?