Data wpisu:
Wakacyjnie i wolnościowo
Dziś miał być dłuższy wpis na temat A.S. Neilla, jego wolnej szkoły Summerhill i edukacji demokratycznej, na temat których czytam ostatnio. Ale, wśród obowiązków które jeszcze mam w pracy, i przygotowań do wakacyjnego wyjazdu, zabrakło czasu na jego dokończenie. Zresztą Wy, Czytelnicy Drodzy, pewnie też w drodze na wakacje. Więc będzie tylko krótka myśl o zabawie. A właściwie zasada, jedna z pięciu zasad, które przyjęła za podstawę swego działania demokratyczna szkoła Summerhill:
3) Pozwolić dzieciom bawić się ile zechcą
Zabawa kreatywna i oparta na wyobraźni stanowi zasadniczą część dzieciństwa i rozwoju. Dorośli nie powinni ograniczać spontanicznej, naturalnej zabawy ani przekierowywać ją na tory „pouczającego doświadczenia”. Zabawa należy do dziecka.
Może nie każdy zgodzi się z tą śmiałą zasadą edukacji demokratycznej. Inny zgodzi się, ale stwierdzi, że trudno ją stosować w praktyce. Ale może wakacje są dobrą okazją, by spróbować?
Pozdrawiam i życzę pięknych wakacji! Myślę, że, wakacyjnie zainspirowany, napiszę coś więcej jeszcze w lipcu.
Blog dra Marcina Szczerbińskiego
Pochodzę z Bielska-Białej. W dzieciństwie miałem szczęście wędrować sporo po Beskidach i przeczytać wiele dobrych książek. Osobistych kontaktów z trudnościami w czytaniu i pisaniu miałem niewiele, czym jest dysleksja, dowiedziałem się właściwie dopiero w trakcie zajęć na czwartym roku studiów (psychologia, UJ – ach, piękny Kraków!), lecz problematyka ta szybko mnie zainteresowała. Zdecydowałem się napisać doktorat na temat psychologicznych mechanizmów uczenia się czytania i pisania. Ukończyłem go na University College London w 2001 roku. Przez dziesięć lat pracowałem jako wykładowca psychologii w instytucie logopedii na Uniwersytecie w Sheffield, ucząc głównie psychologii rozwojowej, metodologii badań, statystyki oraz problematyki czytania, pisania i dysleksji. W styczniu 2011 raz jeszcze zmieniłem kraj: obecnie pracuję w instytucie psychologii na uniwersytecie w Cork (Irlandia). Mam też trochę doświadczeń w pracy jako nauczyciel angielskiego, tłumacz i statystyk. Na moim biurku w pracy stoi bursztynowa róża – odznaka honorowego członkostwa Polskiego Towarzystwa Dysleksji, z której jestem bardzo dumny. Pytany o moje zainteresowania naukowe odpowiadam: „Wszystko, co wiąże się z fenomenem czytania i pisania” . O tym też będzie ten blog. Historia pisma; psychologiczne mechanizmy uczenia się czytania i pisania; metodyka nauczania tych umiejętności; analfabetyzm funkcjonalny; dysleksja, dysgrafia i dysortografia, ich mechanizmy, diagnoza i terapia – oto niektóre z tematów, które chciałbym poruszyć. Zapraszam do lektury i do dyskusji!
Komentarze (0)
Zaloguj się aby dodać komentarz