Zaloguj się

Menu

Kursy internetowe

Nasza odpowiedzialność

Kiedy miałem 5 lat, moja mama zawsze mówiła mi, że szczęście jest kluczem do prawdziwego życia. Gdy poszedłem do szkoły, spytali mnie kim chcę być gdy dorosnę. Odpowiedziałem, że chcę "być szczęśliwy". Powiedzieli mi, że nie zrozumiałem pytania. Ja im powiedziałem, że nie rozumieją życia. / John Lennon/

Lubię obserwować wzrok dzieci wpatrzonych w swoich rodziców, kiedy ci pokazują im świat. Maluchy chłoną świat wszystkimi możliwymi zmysłami, a to co najważniejsze to wiara, że Dorośli wiedzą, potrafią i zawsze dadzą radę. Nie wiem czy lubię, ale bez wątpienia doceniam również, owo zmarszczenie brwi, wysyczone „nienawidzę cię” i deklaratywne odrzucenie wszystkiego, co mówią dorośli, w momencie jednej z najcięższych prób, którą doświadcza człowiek, jaką jest okres dojrzewania.

Jesteśmy jak tlen. Jak słońce i woda. Jesteśmy niezbędnie potrzebni tym wszystkim, którzy mozolnie podążają ku swojej odpowiedzialności za innych. I zanim do niej dojdą, muszą się tej odpowiedzialności uczyć od nas. Od nas dorosłych. W tym od nas nauczycieli. To jest nasza władza. Ale też nasza odpowiedzialność.

Janusz Korczak napisał: „Nie ma dzieci są ludzie, ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć. Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie- naucz… Jeśli nie wie- wytłumacz… Jeśli nie może- pomóż…”  Blisko sto lat później Gerald Hüther napisał: „… musimy zacząć traktować je (dzieci) poważnie i wejść z nimi w prawdziwe relacje (…) Powinno to być spotkanie dwojga ludzi, którzy mimo dzielących ich różnic są jednak otwarci na to, by uczyć się od siebie wzajemnie, którzy cieszą się na wspólne odkrywanie i kształtowanie świata”.

Mamy olbrzymią władzę. Kilkadziesiąt lat temu amerykańska pisarka i psychoterapeutka i doradca rodzinny Dorothy Law Nolte napisała: „Dzieci wciąż krytykowane, uczą się potępiać. Dzieci wychowywane w atmosferze wrogości, uczą się walczyć. Dzieci wzrastające w strachu, uczą się bać. Dzieci, które spotykają się wciąż z politowaniem, uczą się użalać nad sobą. Dzieci ciągle ośmieszane, uczą się nieśmiałości. Dzieci wzrastające pośród zazdrości, uczą się nienawiści. Dzieci bezustannie zawstydzane, uczą się poczucia winy”. Wprowadzanie dzieci w dorosłość wymaga olbrzymiego skupienia. Nie nauczymy kolejnych pokoleń myślenia, jeśli sami będziemy postępować bezmyślnie. Nie nauczymy odpowiedzialności jeśli będziemy łamać zasady, który przekazujemy, jako prawa nie do naruszenia. Nie nauczymy zaangażowania, jeśli sami będziemy lekceważyć własne obowiązki wobec innych.

Wśród wymogów państwa określających podstawy kształcenia odnajdujemy obowiązek przygotowania uczniów do korzystania z takich kompetencji kluczowych jak: czytanie (traktowane również jako umiejętność rozumienia, wykorzystywania i przetwarzania tekstów); myślenie matematyczne i naukowe; umiejętności komunikowania się, posługiwanie się nowoczesnymi technologiami, uczenie się (rozumiane jako sposób zaspokajania naturalnej ciekawości świata i odkrywania swoich zainteresowań) i  pracy zespołowej. To podstawy dzięki którym uczniowie mają się stawać osobami coraz bardziej dorosłymi, odpowiedzialnymi i dobrze przygotowanymi do życia.

Kontynuując tekst Dorothy Law Nolte przemyślmy i to że: „Dzieci otoczone tolerancją, uczą się cierpliwości. Dzieci otrzymujące dość zachęty- uczą się śmiałości. Dzieci, którym nie szczędzi się pochwał, uczą się uznawać wartość. Dzieci w pełni aprobowane, uczą się lubić samych siebie. Dzieci akceptowane, uczą się odnajdywać w świecie miłość. Dzieci , które często słyszą słowa uznania, uczą się stawiać sobie cele”.

Mamy olbrzymią władzę. To od nas zależą losy świata. Od nas dorosłych. W tym od nauczycieli. Nie zmarnujmy tego. A jeśli nie do końca dajemy sobie radę z uczeniem dzieci, zacznijmy się uczyć od nich. Jesteśmy w stanie pomóc sobie nawzajem.

Komentarze (0)

Zaloguj się aby dodać komentarz

Kordziński

Blog Jarosława Kordzińskiego

Jestem trenerem, coachem, mediatorem, autorem tekstów z zakresu zarządzania oświatą, organizacji procesu edukacyjnego i psychologii pozytywnej; szkoleniowcem specjalizującym się w szkoleniach dotyczących zarządzania oświatą oraz w kształceniu kompetencji społecznych: komunikacji interpersonalnej, pracy w zespole, rozwijaniu umiejętności przywódczych, wywierania wpływu na innych itp.